در حزب 17 اینگونه سوره ی نساء را ادامه می دهیم :
در ادامه مطالب قبلی این سوره حکم زنانی که ازدواج با آنها حرام است آورده شده است که از جمله ی آنها محارم مرد و زن های شوهر دار است. پس از توضیح در مورد این حکم ،به توضیح حکم ازدواج موقت یا متعه پرداخته شده است.
در آیه 31 می خوانیم :
"اِن تَجتَنِبوا کَبائِرَ ما تَنهونَ عنهُ نُکَفِّر عنکم سَیِّئاتِکُم و نُدخِلکُم مُدخَلاً کَریماً"
اگر از گناهان بزرگی که آن نهی شده اید دوری کنید، بدی ها [ی کوچک] شما را می پوشانیم و شما را به جایگاهی ارجمند وارد میکنیم.
این آیه گناهان را به دو دسته ی کبیره و صغیره تقسیم کرده است و فرموده است اگر از گناهان کبیره دوری کنید، خداوند گناهان کوچک شما را با رحمت خود می پوشاند. ( سیئه و لَمَم به معنای گناه کوچک است.) گناهان بزرگ همان گناهانی است که علناً در قرآن از آنها نهی شده است و به آن وعده ی عذاب داده شده است. اما گناهان کوچک گناهانی است که از روی غفلت از انسان سر می زند. البته در حدیث از امام صادق آمده است که :"هر گناه صغیره ای که تکرار شود، گناه کبیره است." و حضرت علی(ع) نیز می فرمایند که "شدیدترین گناهان آن است که مرتکبش آن را کوچک بشمارد."
کمی جلوتر در آیه ی 43 می خوانیم :
"یا ایها الذین ءامَنوا لا تَقرَبوا الصلوةَ و انتُم سُکاری حتی تَعلَموا ما تَقولون...."
ای کسانی که ایمان آورده اید در حالت مستی به نماز نزدیک نشوید تا آنچه را که میگویید بفهمید.
به ظاهر این معنی از آن برداشت میشود که در شرایط مستی به نماز نایستید (و یا در تفاسیری گفته شده است که به مسجد وارد نشوید) و صبر کنید تا مستی زائل شود و نمازی که به جای می آورید را بفهمید ! این آیه قبل از صدور حکم حرام بودن شراب نازل شده است.
اما در تفاسیری نیز آمده است که مستی را به خواب آلودگی نیز تفسیر کرده اند. یعنی خواب آلوده به نماز نایستید ! و تا خواب زدگی از شما زائل نشده است به نماز نزدیک نشوید. نماز ذکر خداست و هواس جمع و هوشیاری می طلبد، کما اینکه خداوند در سوره ی طه در قرآن می فرماید: "وَ اَقِمِ الصَلوةَ لِذِکری"
برای نماز های صبحم .. برای خواب آلودگی های خودم متاسف شدم !
و اما آخرین آیه ای که در این حزب برای مطرح کردن انتخاب کردم این است :
"اِنُّ الله لا یغفِرُ اَن یُشرَکَ به و یغفِرُ ما دونَ ذلکَ لمن یَشاء و مَن یُشرِک بالله فقدِ افتَری اِثماً عظیماً"
مسلما خدا این را که برای اون شریک قائل شویم نمی بخشد و هر آنچه جز آن را برای هرکس که بخواهد می بخشد. و هرکس برای خدا شریک بگیرد بدون شک گناهی بزرگ کرده است.
مراد از شرک در این آیه خارج شدن از ایمان است که کفر و ترک ایمان خارج از محدوده ی توبه است و گناهش نابخشودنی ! توبه برای کسی تعریف می شود که در محدوده ی ایمان به خداست اما خطایی از او سر زده است.
این آیه از آیه های عجیب قرآن است و "مومن" را چنان امیدوار می کند که گویی هیچ خطری او را تهدید نمی کند! این آیه صریحا اعلام میدارد که هر گناهی به جز شرک و کفر به خدا و به حاکمیت مطلق او قابل بخشش است .
امیرالمومنین می فرماید : "هیچ آیه ای پیش من از این آیه امیدبخش تر نیست "
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر