من برای خوندن تفسیر قرآن از جزء 30 شروع کردم.از بین سوره های این جزء هم سوره ی عصر رو انتخاب کردم.در زیر ترجمه ی این سوره رو میبینید:
قسم به روزگار(1) انسان در زیانکاری است(2) مگر کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده و یکدیگر را به حق سفارش کرده و یکدیگر را به پایداری سفارش نمایند.
این سوره نکات جالب زیادی داره. خداوند تو این سوره به روزگار قسم میخوره که انسان در زیانه. حالا بعدش میاد استثنا قرار میده.این که خداوند به قطع و یقین میاد میگه که انسان در زیانه به این معنیه که هر روز که میگذره داره عمرش رو از دست میده ، سرمایه های مادی و چه بسا معنوی ش رو از دست میده.به طور کلی واژه ی "خسران" به معنی کم شدن سرمایه س. چه سرمایه هایی مثل مال و مقام و چه سرمایه هایی مثل سلامتی و عقل و ایمان.
در آیه ی بعد خدا میاد یه استثنا قرار میده. یعنی این که درسته که همه تون زیان میکنین ، ولی بعضی ها یه کارایی میکنن که کفه ی ترازوی سودشون از ضررشون بیشتر میشه! و لازمه این زیان نکردنه ، ایمان و عمل صالح و دعوت به حق و صبره.
چیزی که تو این آیه برای من جالب بود این حکم کلی ای بود که خدا داده. یعنی این 4 تا کار رو بکنید دیگه همه چی حله.ایمان داشته باشید که بخش قلبی کاره! عمل صالح بکنید که این لزوما عبادت نیست. خدا خودش میگه: فمن یعمل مثقال ذره خیر،یره. یعنی تو یه سنگ از جلو راه مردم برداری، خدا حساب میکنه. و نکته ی بعدی واژه ی "تواصو" که از باب تفاعله. یعنی یه حرکت متقابل توشه. یعنی همدیگه رو به حق و صبر دعوت کنید. این کار ، کنار اون دو تا کار دیگه اومده. یعنی میگه فکر نکنین خودتون خوب بودین تمومه. بیخیال دیگران بشین "قطعا" زیان میکنین."ان الانسان لفی خسر!".این اهمیت امر به معروف و نهی از منکر رو نشون میده. خدا نماز و روزه و جهاد و همه ی فروع دین رو آورده تو یه عبارت "عملوالصالحات" و امر به معروف رو جدا ذکر کرده. این برای منی که تا حالا زیاد به این مورد اهمیت ندادم خیلی تکان دهنده بود!
بعضی ها عقیده دارند که خداوند کل قرآن رو در این سوره خلاصه کرده.
پایان!
قسم به روزگار(1) انسان در زیانکاری است(2) مگر کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده و یکدیگر را به حق سفارش کرده و یکدیگر را به پایداری سفارش نمایند.
این سوره نکات جالب زیادی داره. خداوند تو این سوره به روزگار قسم میخوره که انسان در زیانه. حالا بعدش میاد استثنا قرار میده.این که خداوند به قطع و یقین میاد میگه که انسان در زیانه به این معنیه که هر روز که میگذره داره عمرش رو از دست میده ، سرمایه های مادی و چه بسا معنوی ش رو از دست میده.به طور کلی واژه ی "خسران" به معنی کم شدن سرمایه س. چه سرمایه هایی مثل مال و مقام و چه سرمایه هایی مثل سلامتی و عقل و ایمان.
در آیه ی بعد خدا میاد یه استثنا قرار میده. یعنی این که درسته که همه تون زیان میکنین ، ولی بعضی ها یه کارایی میکنن که کفه ی ترازوی سودشون از ضررشون بیشتر میشه! و لازمه این زیان نکردنه ، ایمان و عمل صالح و دعوت به حق و صبره.
چیزی که تو این آیه برای من جالب بود این حکم کلی ای بود که خدا داده. یعنی این 4 تا کار رو بکنید دیگه همه چی حله.ایمان داشته باشید که بخش قلبی کاره! عمل صالح بکنید که این لزوما عبادت نیست. خدا خودش میگه: فمن یعمل مثقال ذره خیر،یره. یعنی تو یه سنگ از جلو راه مردم برداری، خدا حساب میکنه. و نکته ی بعدی واژه ی "تواصو" که از باب تفاعله. یعنی یه حرکت متقابل توشه. یعنی همدیگه رو به حق و صبر دعوت کنید. این کار ، کنار اون دو تا کار دیگه اومده. یعنی میگه فکر نکنین خودتون خوب بودین تمومه. بیخیال دیگران بشین "قطعا" زیان میکنین."ان الانسان لفی خسر!".این اهمیت امر به معروف و نهی از منکر رو نشون میده. خدا نماز و روزه و جهاد و همه ی فروع دین رو آورده تو یه عبارت "عملوالصالحات" و امر به معروف رو جدا ذکر کرده. این برای منی که تا حالا زیاد به این مورد اهمیت ندادم خیلی تکان دهنده بود!
بعضی ها عقیده دارند که خداوند کل قرآن رو در این سوره خلاصه کرده.
پایان!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر